Παράξενη πρωτομαγιά
μ’ αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια
ηρθ’ ο καιρός του «έχε γεια»
τι να την κάνεις πια την περηφάνια.

Παράξενη πρωτομαγιά
μ’ αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια
ηρθ’ ο καιρός του «έχε γεια»
τι να την κάνεις πια την περηφάνια.
Κι’ α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη
δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει·
στάζει τη μέρα στάζει στον ύπνο
μνησιπήμων πόνος.
Α δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν·
θέλουν – μα δε βολεί να λησμονήσουν.
Κι ἐκεῖνα τὰ χέρια σου ὅπου θὰ τυραννιέται ὁ ἔρωτας
Κι ἐκεῖνο τὸ κοχύλι σου ὅπου θ᾿ ἀντηχεῖ τὸ Αἰγαῖο.
Έλα, η μέρα είναι τόσο ωραία – τα ποιήματα που
αγαπώ θέλω να τα ζήσω μαζί σου.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, είναι ένας φάρος που 49 χρόνια τώρα, βοηθάει το ταξίδι εκείνων που δεν σκύβουν το κεφάλι, εκείνων που ξέρουν να διεκδικούν τη ζωή που τους αξίζει
Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια.
Πάρα πολύ καλαίσθητος και πάρα πολύ έξυπνος,
και νέος κοινωνίας πολύ καλής,
ήταν για να πάρει, σαν αστείως,
στο τραγικό την εγκατάλειψί του.
Αν και η υπομονή μου είναι πελώρια
κι η ανοχή μου δίχως όρια
με κουράζουν τα ελευθέρια ήθη:
οι ξανθιές με τα εξεζητημένα στήθη
τ’ανοιχτά πανάκριβα αυτοκίνητα,
οι εκπτώσεις, οι ευκαιρίες και τα κίνητρα.
«Στα σκοτεινά
πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε…»
Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.