Πού πάει ο παλιός ο χρόνος
Όταν φεύγει;
ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
“Καύσωνας”
Απόλαυσε για τώρα κόρη τον καύσωνα που ξεπροβάλλει απ’ την γωνιά,
το καλοκαίρι είναι ο προστάτης των ονείρων σου.
Αργότερα, αργότερα ανησυχείς για τις ζημιές που άφησε από πίσω!
“Αγαπημένη”
Αγαπημένη,
η αγάπη μένει
στη νύχτα
που ξάγρυπνη κοιτούσες
αν αναπνέω
Όσφρηση
Σήμερα στο μετρό κάποιος φορούσε το άρωμά σου. Ή τουλάχιστον, αυτό που μου φέρνει στο νου εσένα΄ θυμίζει εκείνη τη βραδιά που άφησα να δοκιμάσω. Καλοκαίρι ήταν, έκανε ζέστη, είχε πολύ κόσμο κι ένιωθα την ατμόσφαιρα υγρή, θα προτιμούσα να μη φορούσα...
Βία
Μαύρες σακούλες γεμάτες απωθημένα Κρέμονται απ’τα χέρια των ματιών σου Αυτό είναι βία Τα διογκωμένα μονοπάτια που διαγράφονται στα χέρια σου Αυτό είναι βία Βία είναι τα μαύρα σου γυαλιά Κάλυμμα στα μισόκλειστα παράθυρα της ψυχής σου Βία ονομάζεται...
“Γυναίκες που αγαπήσαμε”|Χριστίνα Γιαβάσογλου
Γυναίκες
τα κρεβάτια που σας αγαπήσαμε
είναι ποτισμένα από τα πολλά αρώματά σας
Οι πληγές-Δέσποινα Γεώργα
Οι πληγές στο σώμα μου αργούν να επουλωθούν
και εγώ μένω να γίνομαι ολόκληρη ένας χάρτης, καλά σημαδεμένος
όχι για το που θέλαμε να πάμε,
μα για το που πήγαμε.
“Το βράδυ έρχεται ο μπαμπάς και με μαλώνει”: νέα ποίηση, από την Σοφία Μπίσδα
Η γραφή της είναι ορμητική, γεμάτη από την καλοδεχούμενη αγουράδα και την άγρια ειλικρίνεια ενός πρώτου βιβλίου και η αγριάδα αυτή στη γραφή φέρνει κάτι που δεν έχουν ούτε φτασμένοι συγγραφείς: ορμή
Παρένθεση| Ι.Λειδινός
θα’θελα
να’ρχεσαι
σαν ξαφνική βροχή
Φυγείν αδύνατον
Είπα "θα φύγω" ανόητα πιστεύοντας ότι μπορεί κανείς να φεύγει. Αγνόησα πως τα προβλήματα μου με ακολουθούν, είναι εγώ, δε λογαριάζουν πλοία ή τρένα. Δε σκέφτηκα πως θα φουσκώσουν, θα γίνουν διπλάσια και τότε δε θα ξέρω πού να τα βάλω για να μη τα...