Η ώρα είναι 9 μμ, ημέρα Δευτέρα και εσύ χαμογελάς Η ατέλεια υπάρχει και εσύ είσαι ικανός να την αγαπήσεις ή έστω να την αντέξεις οι άνθρωποι γελιόμαστε νομίζοντας πως η αγάπη δεν περιλαμβάνει αρνήσεις Η υπομονή που δεν διαθέτεις Ο χρόνος που δεν...

Η ώρα είναι 9 μμ, ημέρα Δευτέρα και εσύ χαμογελάς Η ατέλεια υπάρχει και εσύ είσαι ικανός να την αγαπήσεις ή έστω να την αντέξεις οι άνθρωποι γελιόμαστε νομίζοντας πως η αγάπη δεν περιλαμβάνει αρνήσεις Η υπομονή που δεν διαθέτεις Ο χρόνος που δεν...
Πού πάει ο παλιός ο χρόνος
Όταν φεύγει;
Απόλαυσε για τώρα κόρη τον καύσωνα που ξεπροβάλλει απ’ την γωνιά,
το καλοκαίρι είναι ο προστάτης των ονείρων σου.
Αργότερα, αργότερα ανησυχείς για τις ζημιές που άφησε από πίσω!
Αγαπημένη,
η αγάπη μένει
στη νύχτα
που ξάγρυπνη κοιτούσες
αν αναπνέω
Σήμερα στο μετρό κάποιος φορούσε το άρωμά σου. Ή τουλάχιστον, αυτό που μου φέρνει στο νου εσένα΄ θυμίζει εκείνη τη βραδιά που άφησα να δοκιμάσω. Καλοκαίρι ήταν, έκανε ζέστη, είχε πολύ κόσμο κι ένιωθα την ατμόσφαιρα υγρή, θα προτιμούσα να μη φορούσα...
Μαύρες σακούλες γεμάτες απωθημένα Κρέμονται απ’τα χέρια των ματιών σου Αυτό είναι βία Τα διογκωμένα μονοπάτια που διαγράφονται στα χέρια σου Αυτό είναι βία Βία είναι τα μαύρα σου γυαλιά Κάλυμμα στα μισόκλειστα παράθυρα της ψυχής σου Βία ονομάζεται...
Γυναίκες
τα κρεβάτια που σας αγαπήσαμε
είναι ποτισμένα από τα πολλά αρώματά σας
Οι πληγές στο σώμα μου αργούν να επουλωθούν
και εγώ μένω να γίνομαι ολόκληρη ένας χάρτης, καλά σημαδεμένος
όχι για το που θέλαμε να πάμε,
μα για το που πήγαμε.
Η γραφή της είναι ορμητική, γεμάτη από την καλοδεχούμενη αγουράδα και την άγρια ειλικρίνεια ενός πρώτου βιβλίου και η αγριάδα αυτή στη γραφή φέρνει κάτι που δεν έχουν ούτε φτασμένοι συγγραφείς: ορμή
θα’θελα
να’ρχεσαι
σαν ξαφνική βροχή