“Σκοτεινή μπαλάντα” του Νάσου Βαγενά

Αν και η υπομονή μου είναι πελώρια
κι η ανοχή μου δίχως όρια
με κουράζουν τα ελευθέρια ήθη:
οι ξανθιές με τα εξεζητημένα στήθη
τ’ανοιχτά πανάκριβα αυτοκίνητα,
οι εκπτώσεις, οι ευκαιρίες και τα κίνητρα.

Με καταπονούν τα ανώτερα αισθήματα
των ανθρώπων που ανασύρουν σπάνια ρήματα,
η πλατιά γενναιοφροσύνη που υπερβαίνει
βασικές διαφορές και εν γένει
στοιχειώδεις διακρίσεις που χωρίζουν (και σωστά)
τα ψυχρά κι ανόητα από τα ζεστά.

Αποστρέφομαι τα ολοστρόγγυλα
πράγματα που λάμπουν και τα βογγητά
των βαμμένων καλλονών που λίγο πείθουν.

Ζηλεύω τους ήρωες των μύθων
ξέρουν πως θα πέσουν
όμως επιμένουν
εκλεκτή βορά του πεπρωμένου.

Ω ψυχή μου, ξύπνα από τη νάρκη σου,
πέταξε τα ενδύματα του Νάρκισσου.
Σήκω απ΄τη βαθειά σου πολυθρόνα,
βάδισε στο μάτι του κυκλώνα:
στην καρδιά του σκότους όπου, λάφυρο
σε προσμένει αχνοφεγγοβολώντας το άπειρο.

από το βιβλίο “Σκοτεινές Μπαλάντες και άλλα ποιήματα”, εκδόσεις Κέδρος, ISBN: 9789600419139

σχετικά άρθρα

Παράξενη Πρωτομαγιά|Γιάννης Ρίτσος

Παράξενη Πρωτομαγιά|Γιάννης Ρίτσος

Παράξενη πρωτομαγιάμ’ αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνιαηρθ’ ο καιρός του «έχε γεια»τι να την κάνεις πια την περηφάνια. Στα δυο σου μάτια τα χρυσαφιάσκοτάδι πέφτει και συννεφιάποιες μπόρες φέρνεις και ποιες βροχέςσε κουρασμένες νεκρές ψυχές Παράξενη πρωτομαγιάο ήλιος...

Τελευταίος Σταθμός|Γιώργος Σεφέρης

Τελευταίος Σταθμός|Γιώργος Σεφέρης

Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσαν.Τ’ αλφαβητάρι των άστρων που συλλαβίζειςόπως το φέρει ο κόπος της  τελειωμένης μέραςκαι βγάζεις άλλα νοήματα κι’ άλλες ελπίδες,πιο καθαρά μπορείς να το διαβάσεις.Τώρα που κάθομαι άνεργος και λογαριάζωλίγα φεγγάρια απόμειναν στη...

Λήθη |Λορέντζος Μαβίλης

Λήθη |Λορέντζος Μαβίλης

Καλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνετην πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσειο ήλιος και το σούρουπο* ακλουθήσει,μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να 'ναι! Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνεστης Λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση·μα βούρκος* το νεράκι θα μαυρίσει,α στάξει...

Ἡλικία τῆς γλαυκῆς θύμησης |Οδυσσέας Ελύτης

Ἡλικία τῆς γλαυκῆς θύμησης |Οδυσσέας Ελύτης

Ἐλαιῶνες κι ἀμπέλια μακριὰ ὡς τὴ θάλασσα Κόκκινες ψαρόβαρκες μακριὰ ὡς τὴ θύμηση Ἔλυτρα χρυσὰ τοῦ Αὐγούστου στὸν μεσημεριάτικο ὕπνο Μὲ φύκια ἢ ὄστρακα. Κι ἐκεῖνο τὸ σκάφος Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, ποὺ διαβάζεις ἀκόμη στὴν εἰρήνη τὸν κόλπου τῶν νερῶν ἔχει ὁ Θεός....