Γράφει η Ευαγγελία Μάγγου
Η γυναίκα αυτή είναι αληθινή, με σάρκα και οστά, ένα αδάμαστο γυναικείο πνεύμα εγκλωβισμένο στον κόσμο του ανδρών.
Σε όλη της τη ζωή υπήρξε δούλα. Από την γέννησή της.
Υπέστη κλειτοριδεκτομή όταν ήταν κορίτσι. Κακοποιήθηκε και βιάστηκε πολλάκις από τον πατέρα
της, τον θείο της, τον άντρα της και από κάθε άνδρα που εμφανίστηκε στη ζωή της με το πρόσωπο
του Σωτήρα.
Μέτραγαν τις μπουκιές που έτρωγε γιατί ήταν γυναίκα.
Δεν είχε δικαίωμα επιλογής γιατί ήταν γυναίκα.
Δεν δούλευε και δεν είχε δικά της χρήματα γιατί ήταν γυναίκα.
Ήταν υποχρεωμένη να ικανοποιεί τον άντρα της γιατί ήταν η γυναίκα ΤΟΥ.
Υπέμεινε ξυλοδαρμούς, βιασμούς και εξευτελισμό σε όλη της τη ζωή. Ως παιδί, ως σύζυγος, ως
υπάλληλος…
Δεν μίλησε ποτέ γιατί φοβόταν. Φοβόταν πολύ.
Ώσπου, πριν φτάσει στην ηλικία των 30 ετών, ήρθε η στιγμή.
Σήκωσε το χέρι της στο πρόσωπο ενός άνδρα.
Είπε πρώτη φορά στη ζωή της ΟΧΙ.
Ένα βράδυ πριν την εκτέλεσή της αφηγήθηκε την ιστορία της.
Εκτελέστηκε όχι για την πράξη της αλλά γιατί απέκτησε φωνή. Η φωνή της Φιρντάους σκόρπισε τον
φόβο της αλήθειας. Δεν φοβόταν πια να μιλήσει, και τότε άρχισαν να φοβούνται οι άλλοι για τις
αλήθειες που είχε εκείνη να πει με την απλότητα του μηνύματός της: ότι στον κόσμο της
πατριαρχίας, καμιά γυναίκα δεν είναι ελεύθερη.
Φιρντάους.
141 σελίδες έσκασαν σαν χειροβομβίδα στο στομάχι μου…
Δυστυχώς, τόσο επίκαιρο με όσα ακούγονται τελευταία!
