Ελάτε να κάνουμε μαζί ένα ταξίδι στον χωροχρόνο φτάνοντας στο 1916. Η ζέστη και η μυρωδιά της θερισμένης γης έφτανε στα ρουθούνια μου και, χρειάστηκαν μόνο λίγες σελίδες, για να μπω στον ρυθμό της ζωής των πρωταγωνιστών, μιας ζωής δύσκολης αλλά συνάμα και όμορφης.
Έχω βυθιστεί στις λέξεις του βιβλίου «Ακάκιε», και στα πραγματικά γεγονότα της πορείας ενός ανθρώπου που πολύ θα ήθελα να είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά. Είναι μια ιστορία βασισμένη στη ζωή του Λευτέρη Μαντζίκα, του ανθρώπου που απογείωσε μία εταιρεία ζυμαρικών αλλάζοντας για πάντα το μέλλον της Ελληνικής αλλά και παγκόσμιας βιομηχανίας ζυμαρικών. Γεννημένος στη Λιγοψά των Ιωαννίνων, ταξίδεψε για την Αθήνα με εφόδια την πίστη αλλά και το πείσμα του. Μπορεί να μην εξελίχθηκαν όλα όπως τα ονειρεύτηκε, αλλά η ζωή είναι πιο ενδιαφέρουσα με τις εκπλήξεις της…
Τα εμπόδια που συνάντησε πολλά. Η εργατικότητα και η θέλησή του να πετύχει όμως, δικαίωσαν όλες τις στερήσεις που είχε βιώσει ως τότε. Πολέμησε για την πατρίδα του, για την αξιοπρέπεια αλλά και την εντιμότητά του. Εργάστηκε σκληρά, ρισκάροντας, και παραμέρισε τον φόβο προς το άγνωστο μετατρέποντας τον σε παραγωγικό καύσιμο που του έδινε δύναμη για να συνεχίσει. Για τον Λευτέρη, η ηθική αποτελούσε τον σκοπό και όχι το μέσο για την επιτυχία. Γεννήθηκε με το ταλέντο της προσφοράς και της ευεργεσίας και με το όραμά του είχε ως σκοπό να ανοίξει νέους ορίζοντες. Διάλεξε προσεκτικά τους πιο εκλεκτούς συνεργάτες και στάθηκε στα δύσκολα και στα εύκολα σε φίλους αλλά και αγνώστους.
Το μυθιστόρημα «Ακάκιε» μας γεμίζει με εικόνες του περασμένου αιώνα. Μέσα από τις αλησμόνητες σελίδες του θα φυλακίσετε στην μνήμη σας κάτι από τους χρυσούς σιτοβολώνες του Θεσσαλικού κάμπου, την αρχοντιά και την αίγλη της παλιάς Αθήνας και την χαρακτηριστική μυρωδιά των εδωδιμοπωλείων, το έρεβος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα ηπειρώτικα μοιρολόγια αλλά και τη διάχυτη φιλοξενία που προσφέρουν οι άνθρωποι του τόπου αυτού. Θα συγκινηθείτε όμως και από έναν αγνό, σχεδόν παιδικό έρωτα, που εξελίχθηκε σε βαθιά αγάπη και στήριξη, αλλά και από τις έννοιες της φιλίας και της συντροφικότητας που παίρνουν σάρκα και οστά.
Ο Κώστας Κρομμύδας με πείσμα να μας προσφέρει ένα ακόμα διαφορετικό ανάγνωσμα, καταφέρνει με υπέρτατη δεξιοτεχνία και κεντά σταυροβελονιά τα γεγονότα του πρωταγωνιστή του βιβλίου, αφηγώντας τα σε πρώτο πρόσωπο. Θαύμασα τη σεμνότητα με την οποία μπλέκονται τα αληθινά γεγονότα με τις μυθοπλαστικές περιγραφές, με αποτέλεσμα να κλείσω το βιβλίο διερωτώμενη, «Τι είναι τελικά αυτό που κάνει τη ζωή, καλή ζωή;».
Παραστατικό ανάγνωσμα, μεστό και με αρτιέπεια, που δίνει μία γοητευτική πρόζα σε χαρακτήρες, καταστάσεις και έννοιες. Είναι βέβαιο πως ο συγγραφέας ξέρει να αφηγείται μια ιστορία με τρόπο που να μην αφήνεις το βιβλίο από τα χέρια σου!
