Ας επικροτηθούν
με νέες θέσεις εργασίας
τα γεμάτα
μ’αίματα πρόσωπα,
τα βγαλμένα
πλευρά,
τα σπασμένα
σαγόνια.
«Να κοιμάσαι εσύ
μ’αυτό το πλευρό·
Γιατί τ’άλλο,
σ’το χω βγάλει».
* Σύμφωνα με τον δημιουργό, το παρόν γραπτό είναι εμπνευσμένο από πραγματικούς τραυματισμούς πραγματικών ανθρώπων που είχαν την κακή τύχη να «συναναστραφούν» την Ελληνική Αστυνομία.
Πού πάει ο παλιός ο χρόνος Όταν φεύγει; Πάει σ΄ένα καταφύγιο Κάποιου βουνού δίχως όνομα Και κοιμάται σε κουκέτα Μ΄όλα τα «για πάντα» που βγήκαν ψέματα Μ΄όλα τα ακυρωμένα ταξίδια Μ΄όλες τις επιστολές που γίνανε μπάλα σ’ένα κάδο Μ΄όλες τις ξεθωριασμένες αναμνήσεις. Μια...
Φορούσε το λευκό βραχιόλι στα πόδια της και το λευκό σημάδι από κάτω μαρτυρούσε την ασπράδα που άφηνε πίσω του ο χειμώνας. Τα πρώτα καφετιά σημάδια στους ώμους, την μύτη, τον λαιμό όλα φιλιά του Ήλιου του παντοδύναμου -σιγά που θα του ξέφευγε η κόρη από τα χέρια- τόσο...
Αγαπημένη,η αγάπη μένεικάπου κοντά στην πορτοκαλίαπου φυτέψαμε στην αυλή σουγια να μη νιώθεις μόνη τα πρωινά. Αγαπημένη,η αγάπη μένει -για πάντα –στη μέρα που μου’φερεςένα ποτήρι νερόχωρίς να πεις τίποτα. Αγαπημένη,η αγάπη μένειστη νύχταπου ξάγρυπνη κοιτούσεςαν...
Σήμερα στο μετρό κάποιος φορούσε το άρωμά σου. Ή τουλάχιστον, αυτό που μου φέρνει στο νου εσένα΄ θυμίζει εκείνη τη βραδιά που άφησα να δοκιμάσω. Καλοκαίρι ήταν, έκανε ζέστη, είχε πολύ κόσμο κι ένιωθα την ατμόσφαιρα υγρή, θα προτιμούσα να μη φορούσα ρούχα. Άπλωσες το...
