Ένα ποίημα αφιερωμένο στην γιορτή της μητέρας από την αναγνώστριά μας Πολίνα Κάρλη.
Άν ήξερα,
θα σ’ άφηνα να με
κρατάς πιο πολύ
στα χέρια σου.
Θα ζωγράφιζα
κρυφά τις
νύχτες κι άλλες πεταλούδες
στον τοίχο,
να τις βλέπεις το πρωί
πρίν φύγεις στη δουλειά.
Άν ήξερα,
θα σε ρωτούσα
ξανά
ποιό ήταν αυτό το
κακό όνειρο
που καθόταν στα
μάτια σου
όταν κατέβαζες το
βλέμμα.
Θέλω να σε πάρω
αγκαλιά.
Όχι γιατί δεν χωράω
πια στη
δική σου.
Αλλά γιατί τώρα
ξέρω…
Πίνακας: Maria Isabel Rodriguez Gutierrez
Στείλε μας το δικό σου ποίημα στο email: recviemsite@gmail.com
Το όνομά μου είναι αυτό που διαβάζετε. Σπουδάζω στους Χημικούς Μηχανικούς. Ζω στην Αθήνα και το βιογραφικό μου είναι τόσο μικρό που δεν αξίζει να το παραθέσω. Σκοπός εδώ είναι να πούμε όσα δεν έχουν θέση και (φυσικά) δε χωρούν σε ένα απλό “lunch break”.
