Η Κέρκυρα σίγουρα δεν είναι μια απλή επαρχία.
Οι Κερκυραίοι έχουν οικειοποιηθεί το Πάσχα, νιώθουν ότι τους ανήκει.
Η βόλτα του Αγίου τους είναι σημαντικότερη ακόμα κι απ’τα πτυχία των παιδιών τους.
Τα παιδιά τους από πέντε χρονών μαθαίνουν να κουβαλούν ένα όργανο.
Σε πολλές περιπτώσεις το βάρος του οργάνου τους υπερνικάει το βάρος των ονείρων των γονιών τους.
Οι φιλαρμονικές μετράνε τις Μεγάλες Ημέρες το μπόι τους και νιώθουν ότι ψηλώνουν κάθε χρόνο στοχεύοντας τον ουρανό-μέχρι να μην τους φτάνει ούτε εκείνος.
Το Adagio δεν είναι πένθιμο, είναι το παράδοξο κέφι του θανάτου.
Εγώ προσπαθώ πότε να σκάσω τη φούσκα της μαγείας, πότε να τη βαλσαμώσω.
Τείνω στο δεύτερο.
Click Info
Κέρκυρα, Πάσχα 2025, Μ.Παρασκευή.
Έξω από το εστιατόριο Χρυσομάλλης, Νικηφόρου Θεοτόκη 6.
Φιλαρμονική: Καποδίστριας σε μια ανάπαυλα απ΄΄’το Adagio
Το όνομά μου είναι αυτό που διαβάζετε. Αποφοίτησα από τους Χημικούς Μηχανικούς. Ζω στην Αθήνα και το βιογραφικό μου είναι τόσο μικρό που δεν αξίζει να το παραθέσω. Σκοπός εδώ είναι να πούμε όσα δεν έχουν θέση και (φυσικά) δε χωρούν σε ένα απλό “lunch break”. Kάτω, στα τρία εικονίδια θα βρείτε τα social μου. Ελάτε να βλέπουμε ο ένας τα κουταλοπίρουνα του άλλου ή και όχι.
