“Persona” του Ingmar Bergman

Persona

Περσόνα

1965 | Α/Μ | Διάρκεια: 85′

Σουηδική ταινία, σκηνοθεσία Ίνγκμαρ Μπέργκμαν με τους: Λιβ Ούλμαν, Μπίμπι Άντερσον, Γκούναρ Μπγιέρνστραντ, Μαργκαρέτα Κρουκ

Persona είναι λατινική λέξη που όριζε τις μάσκες, πίσω από τις οποίες οι ηθοποιοί της αρχαιότητας έκρυβαν τα πρόσωπα τους ώστε να εμφανιστούν στη σκηνή ταυτισμένοι με το ρόλο που υποδήλωνε το προσωπείο τους. Persona είναι και ο τίτλος που επιλέγει ο Ίγκμαρ Μπέργκμαν για το κινηματογραφικό του δημιούργημα.

Η υπόθεση της ταινίας αφορά δύο γυναίκες. Η πρώτη είναι μία ηθοποιός, η Elisabet Vogler (Liv Ullmann), η οποία κατά την διάρκεια μίας παράστασης της Ηλέκτρας, απρόσμενα έπαψε να μιλάει. Τρεις μήνες αργότερα, βρίσκεται ακόμη στην σιωπή και την απομόνωση που η ίδια φαίνεται να έχει επιλέξει. Η δεύτερη είναι η νοσοκόμα Alma (Bibi Andersson) η οποία την φροντίζει.

Οι δύο ηρωίδες θα οδηγηθούν στο εξοχικό της γιατρού, ένα σπίτι δίπλα στην παραλία, προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες ανάρρωσης της Ελίζαμπεθ. Εντός των στενών ορίων αυτού του μέρους, οι αντιθέσεις που υπάρχουν μεταξύ τους θα αρχίσουν να αποκαλύπτονται μέχρι τη στιγμή της απόλυτης αναίρεσης όλων όσων θα διαδραματιστούν.

Εκ πρώτης όψεως, τίποτα μοιάζει να μην τις συνδέει. Σύντομα, όμως, μία ιδιαίτερη αλληλεπίδραση φαίνεται να δημιουργείται ανάμεσα τους. Η Ελίζαμπεθ είναι μία ηθοποιός, παντρεμένη ενώ έχει κι έναν μικρό γιο. Η Άλμα, από την άλλη, είναι αρραβωνιασμένη με κάποιον για τον οποίο προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της ότι τον αγαπάει ενώ παλαιότερα είχε προχωρήσει σε έκτρωση. Η Ελίζαμπεθ επιλέγει το σύμπαν της σιωπής για την αντιμετώπιση όσων την βασανίζουν ενώ η Άλμα μιλάει ακατάπαυστα για όλα όσα έχει βιώσει. Η Ελίζαμπεθ είναι αυτή που πρέπει να θεραπευτεί κι η Άλμα αυτή που πρέπει να την θεραπεύσει. Όλα μοιάζουν σαν τα κομμάτια ενός κοινού παζλ που αρνούμενα να αλληλοσυμπληρωθούν, συγκρούονται.

Ενός παζλ το οποίο θα ολοκληρωθεί έπειτα από ένα ξέσπασμα της Άλμα με αποτέλεσμα την επίτευξη μιας ονειρικής διάστασης. Σε μία στιγμή σύγχυσης, έπειτα από μία σύγκρουση που έχει διαδραματιστεί ανάμεσα τους, θα ακούσει μία αντρική φωνή να καλεί την Ελίζαμπεθ. Μα, μονάχα μία Ελίζαμπεθ θα εμφανιστεί μπροστά του αρνούμενη πως είναι αυτή. Κατά τη διάρκεια της σκηνής ο χρόνος μοιάζει να διαλύεται, δεν υπάρχει πια. Τρία πρόσωπα εμφανίζονται στην οθόνη μας μα ο σύζυγος της Ελίζαμπεθ μοιάζει να μην βλέπει αυτή τη γυναίκα που σε εμάς σύστησαν ως Ελίζαμπεθ. Ο χώρος σαν γυαλί σπάει και συνειδητοποιούμε πως όλα όσα έχουμε παρακολουθήσει συμβαίνουν μέσα στο μυαλό μίας γυναίκας η οποία παλεύει να ανακαλύψει ποια στ’ αλήθεια είναι ή θα ήθελε πραγματικά να είναι πίσω από το προσωπείο που είναι υποχρεωμένη να φορά καταλήγοντας στη φωτογραφημένη με ξεχωριστή αγάπη από το Σβεν Νύκβιστ σκηνή, όπου ανταλλάσσουν τις προσωπικότητες τους διασταυρώνοντας τα κεφάλια τους, με μια αέρινη κίνηση που μόνο ένας Μπέργκμαν θα μπορούσε να αποσπάσει από τους ηθοποιούς του.

Δημοσιεύθηκε πρωτότυπα στο itravelpoetry από την συντάκτριά μας Κωνσταντίνα Χνάρη

σχετικά άρθρα

Σινεμά, υπάρχω κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω

Σινεμά, υπάρχω κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω

Το μικρόφωνο της αποφώνησης για το '24 κινηματογραφικά, δίνεται δικαίως σε δύο αηδόνια: στον Στέλιο Καζαντζίδη και τη Μαρία Κάλλας. Η κατάσταση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "Καλλαντζίδης", κατά το αγαπημένο ποπ "Barbenheimer" του καλοκαιριού του '23. Ο Κώστας...

14-20 Νοεμβρίου: ATHICFF – 5ο Παιδικό και Εφηβικό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας

14-20 Νοεμβρίου: ATHICFF – 5ο Παιδικό και Εφηβικό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας

Ένα απίθανο μωσαϊκό ηρώων κάθε μεγέθους, χρώματος, είδους και προέλευσης, από τους δρόμους της Αθήνας μέχρι το διάστημα, ξετυλίγει για μία ακόμα χρονιά το Φεστιβάλ που φέτος συμπληρώνει τα πέντε του χρόνια. Στη φετινή του διοργάνωση φιλοξενεί 100 ταινίες μικρού...

63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: “Black stone” του Σπύρου Ιακωβίδη

63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: “Black stone” του Σπύρου Ιακωβίδη

Ο σκηνοθέτης Σπύρος Ιακωβίδης, προσέρχεται φέτος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, ονόματι "Black stone". Η "μαύρη πέτρα" του Ιακωβίδη, είναι ένα απολαυστικό κωμικοτραγικό ψευδό-ντοκιμαντέρ, με πατήματα στην ελληνική...