Hiroshima mon amour
1959 | Α/Μ | Διάρκεια: 91′
Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Αλέν Ρενέ με τους: Εμανουέλ Ριβά, Έιτζι Οκάντα, Μπερνάρ Φρεσόν, Στέλλα Ντάλας, Πιέρ Μπαρμπό.
Εκείνη, μία πληγωμένη από τη λησμονιά, Γαλλίδα ηθοποιός, η οποία βρέθηκε στην Χιροσίμα για τα γυρίσματα μίας ταινίας με θέμα την ειρήνη. Εκείνος, ένας Ιάπωνας αρχιτέκτονας με βασικό στοιχείο του χαρακτήρα του την άρνηση. Μέσω της εμβληματικής αναπαράστασης των ακρωτηριασμένων από την κάμερα μελών τους, ο Ρενέ αντιπαραβάλλει τις φρίκες που προκάλεσε η ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα. Καλυμμένοι από τις στάχτες, σφιχταγκαλιασμένοι, μιλάνε για όσα Εκείνη είδε στην Χιροσίμα. Εκείνος της λέει: «Δεν είδες τίποτα στην Χιροσίμα… τίποτα…» μα Εκείνη επιμένει ότι τα είδε όλα.
Δύο άνθρωποι-χώρες, με ονόματα πόλεων σε έναν διαρκή αγώνα να κατανοήσουν τη μοίρα. Καθώς μιλάνε, μνήμες, γεγονότα και φαντασία δείχνουν σαν χρώματα που μπερδεύονται επάνω σε καμβά. Προσωπική και ιστορική μνήμη γίνονται δυσδιάκριτες. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον αποκτούν τις αποχρώσεις άλλοτε των ψευδαισθήσεων κι άλλοτε αυτών της μνήμης ή της λησμονιάς. Ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει ή σαν να κινείται πολύ γρήγορα – Εκείνος σαν να το έχει αντιληφθεί τσεκάρει το ρολόι του. 14 χρόνια πέρασαν από τότε που ο αγαπημένος της έπεσε νεκρός καταγής, 16 ώρες πρέπει να βρουν τρόπο να σκοτώσουν μέχρι οι δρόμοι τους να χωρίσουν «οριστικά». Μέσω της μνήμης όλα είναι εδώ. Μέσω της λήθης όλα έχουν χαθεί.
Καθώς οι ώρες κυλούν, ο ανεκπλήρωτος έρωτας τους μοιάζει να λειτουργεί συνειρμικά με τις χιλιάδες ζωές, που λίγα χρόνια πριν χάθηκαν. Όνειρα, επιθυμίες, έρωτες ματωμένα από σφαίρα στην άκρη του ποταμού Λίγηρα ή καλυμμένα από στάχτη στις όχθες του ποταμού Ότα. Όμως, τα νερά των ποταμών, εξακολουθούν ανενόχλητα να κυλάνε και «η ζωή συνεχίζεται».
Σε αυτό το έργο-σταθμό για το κίνημα της γαλλικής Nouvelle Vague, ο Αλέν Ρενέ, εγκαταλείπει κάθε είδους σύμβαση: τη χρονολογική αφήγηση, τον ποιητικό λόγο, τις θεμελιώδεις ρίζες του flash-back, τον νεο-ρεαλισμό, τον ερωτικό πόθο. Αιχμαλωτίζοντας το χρόνο και καταργώντας την αφηγηματική δομή με τρόπο ανατρεπτικό και πρωτοπόρο για την εποχή του, εφευρίσκει το μοντέρνο σινεμά όπως το ξέρουμε σήμερα και δημιουργεί ένα αξεπέραστο αριστούργημα για τη μνήμη.
ΠΗΓΗ: itravelpoetry
