Το μπόι μας μεγαλώνει, και το άφταστο ράφι των παιδικών χρόνων δεν είναι πλέον πρόκληση , καθόμαστε σε εκείνα τα τραπέζια “των μεγάλων” και κάνουμε ενθέρμως τις συζητήσεις που σιχαινόμασταν σαν παιδιά. Και αυτό είναι το φυσιολογικό. Όμως το παιδάκι δεν παύει ποτέ να υπάρχει και να κρίνει τον τωρινό μας εαυτό , κάποτε βγάζοντας τη γλώσσα, κάποτε κλείνοντας το μάτι.
Είμαστε το παιδάκι που μεγάλωσε και αναπολεί, βλέπει τα όνειρά του να ματαιώνονται, βλέπει άλλα που ούτε είχε φανταστεί να πραγματοποιούνται, βλέπει φίλους να πηγαίνουν και να έρχονται, κρατάει απ΄το χέρι σφιχτά εκείνους τους φίλους που έμειναν όπως έκανε παλιά με τους γονείς του, βλέπει στα βλέμματα των γονιών του τις φαλιρισμένες προσδοκίες τους , μα εν τέλει το παιδάκι μαθαίνει τον εαυτό του.
Και επειδή τα τραγούδια λένε πράγματα που ο πεζός λόγος ούτε να φανταστεί δε μπορεί, μαζέψαμε τα αγαπημένα μας ελληνικά τραγούδια ενηλικίωσης . Τραγούδια φρέσκα, από διαφορετικά είδη, με διαφορετικό ύφος , που όμως καταλήγουν στον ενήλικα που κοιτάει το παιδί , τους γονείς του , το πατρικό του και συνομιλεί μαζί τους με νότες.
1. “Μεγάλωσα”, Χάρις Αλεξίου
Πάντα γι` άλλα μιλάμε. Πάντα γι` άλλους μιλάμε.
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε.
Η Χαρούλα Αλεξίου στο δίσκο “Η αγάπη θα σε βρει όπου και να΄σαι”, μας δίνει το διαμάντι “Μεγάλωσα”, σε δικούς της στίχους και μουσική. Ο ενήλικας που έχασε την πολυχρωμία του παιδικού του εαυτού και έχει παραδοθεί στην ρουτίνα, την πεζότητα και το “βόλεμα”. Ειλικρίνεια με αιχμές , αλήθειες που ο μέσος ενήλικας (και περισσότερο μεσήλικας), βλέπει , αλλά δεν παραδέχεται.
“Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί
Να ζεις την απουσία
Να γίνεις εξουσία […]
Να ρίχνεις σ` άλλους τ` άδικα
Να βλέπεις πρωινάδικα
Να ακούς πιστά τις αναλύσεις
Να αιμοδιψάς για τις ειδήσεις”
2. “16” , Σπύρος Γραμμένος
Κλείνω και φέτος τα δεκάξι
κι ας έχω δίπλωμα κι αμάξι
κι ας έφυγα απ το πατρικό μου
θα μαι για πάντα το μωρό μου
Ο Σπύρος Γραμμένος, παγώνει το χρόνο στα δεκάξι ,παραπονιέται που “δεν κάναμε ούτε μια κατάληψη”, αλλά πάντα συντηρεί μέσα του το παιδί που υπήρξε και ελπίζει να έρθει ένας νέος δεκαεξάρης να ολοκληρώσει το έργο του. Οι πάντοτε ευφυείς στίχοι του Γραμμένου, εδώ επικεντρωμένοι στον πιτσιρικά που μεγάλωσε και βολεύτηκε, χωρίς όμως να τον αποπαίρνει, παρά με “αυτά τα γλυκόλογα που λέμε στον εαυτό μας όταν κανείς δεν έχει μείνει να μας ακούσει”.
3. “Μαμά , μπαμπά”, Δήμητρα Σελεμίδου, Γιάννης Βασιλόπουλος, Σπύρος Παρασκευάκος
Θα ήσασταν περήφανοι που είμαι το παιδί σας
Αν είχα για ζωή μου τη δική σας τη ζωή;
Το βλέμμα σας το κράτησα, αλλού όμως κοιτάζω
Μαμά, μπαμπά, λυπάμαι, δεν σας μοιάζω
Ένα τραγούδι που πραγματικά “κόβει” με την αλήθεια των στίχων του. Οι προσδοκίες των γονιών που φαλιρίζουν, οι ενοχές που μπορεί να νιώσει το παιδί, αλλά και η δύναμη να πάρει τη ζωή του στα χέρια του, αψηφώντας τα παραπάνω. Κορυφαίο το νόημα του “Το βλέμμα σας το κράτησα, αλλού όμως κοιτάζω”, μιάς και είναι η κλασσική αλήθεια που κάθε παιδί προσπαθεί να εξηγήσει στους δικούς του ανθρώπους, πότε επιτυχώς, πότε όχι.
4. “Βαρύ” , Bloody Hawk
Ήσουν περήφανος για μένα;
Όταν πίστευα στο Θεό, όταν έλεγα “Σ’αγαπώ” και προσευχή να πάει καλά η νέα μέρα;
Ήσουν περήφανος για μένα;
Θυμάμαι ήθελα να γίνω δυνατός, δικηγόρος ή γιατρός, θα ‘σουν περήφανος για μένα.
Ένας από τους πιο “συναισθηματικούς” ράπερ της Ελλάδας, εκείνος που δεν θα τα χώνει χωρίς τέλος, αλλά θα κάνει κανονική κατάθεση ψυχής παντρεύοντας τον κυνισμό με τον ρομαντισμό. Αυτό λοιπόν το “παιδί με κόμπλεξ”, όπως λέει ο ίδιος, θα κυκλοφορήσει το 2017 ,το υπέροχο “Βαρύ”, έναν άτυπο διάλογο με τον πατέρα του. Ένα τραγούδι που κάπου ψάχνει την αποδοχή του γονιού και κάπου της βγάζει τη γλώσσα. Αλήθεια δηλαδή.
5. “Φώτης”, Φοίβος Δεληβοριάς
Κι ύστερα θα γίνω εικοσιένα και συ σαρανταεννιά
Τα Μίκυ Μάους μου σκισμένα τα ΑΝΤΙ σου σε κουτιά
Θα αποφεύγω να σε δω στα μάτια θα μου μάθεις να οδηγώ
Να πηγαίνω με τετάρτη προς το στρατιωτικό
Μια βόλτα του μικρού Φοίβου και του μεγάλου Φώτη στο Θησείο. Ο Δεληβοριάς σε ένα “απλό” μουσικά τραγούδι, ξεδιπλώνει τις μικρές παιδικές μας αναμνήσεις, εκείνες έχουμε καλά θαμμένες, τα παιδικά σινεμά, τα γλυφιτζούρια, τα παρακάλια για γαριδάκια, τα γνωστά λόγια του μπαμπά στο περίπτερο “την εφημερίδα και ένα Μίκυ Μάους για τον μικρό”.
6. “Μαμά γερνάω” , Τάνια Τσανακλίδου
Και σκέφτομαι που πίνω κόκα κόλα
για να ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα
κι ανοίγω το ψυγείο σου το έλα και τ αντίο σου
ζητούσα στη ζωή μου, πάνω απ όλα
Γι’αυτό το αριστούργημα, το κατ’εξοχήν τραγούδι ενηλικίωσης, δε χρειάζονται συστάσεις. Αυτό που χρειάζεται είναι γερό στομάχι για να καταφέρει να το ακούσει κανείς χωρίς να θολώσει τα γυαλιά της πρεσβυωπίας και μη !
Το όνομά μου είναι αυτό που διαβάζετε. Αποφοίτησα από τους Χημικούς Μηχανικούς. Ζω στην Αθήνα και το βιογραφικό μου είναι τόσο μικρό που δεν αξίζει να το παραθέσω. Σκοπός εδώ είναι να πούμε όσα δεν έχουν θέση και (φυσικά) δε χωρούν σε ένα απλό “lunch break”. Kάτω, στα τρία εικονίδια θα βρείτε τα social μου. Ελάτε να βλέπουμε ο ένας τα κουταλοπίρουνα του άλλου ή και όχι.
