Γράφει η Άννα Μπλαβάκη
«Μια νύχτα ακόμη» γράφει ο Κώστας Κρομμύδας και μας μεταφέρει στην Ιταλία, εκεί που η Ισμήνη βάζοντας σε μια βαλίτσα όλα τα απαραίτητα -σκέψεις, πόθους κι όνειρα ανεκπλήρωτα- αποφασίζει να ταξιδέψει και παρά την κλεψύδρα που μετράει αντίστροφα, να ζήσει!
Μας προσκαλεί να δοκιμάσουμε νέες γεύσεις.. να πιούμε κρασί.. να γελάσουμε με την καρδιά μας, να συγκινηθούμε και να ζήσουμε τον Έρωτα. Όλα αυτά σαν κομμάτια ενός παζλ. Όσα νιώθουμε, όσα γευόμαστε, κι όσα ζούμε.. Τα απλά, που ταυτόχρονα είναι τα πιο πολύτιμα. Η Ισμήνη, μέσα απ’ το βιβλίο αυτό, που θα έλεγα πως είναι περισσότερο ένας οδηγός αισιοδοξίας, έρχεται να μας συμβουλέψει να ζήσουμε. Παρά τις συνθήκες και τις όποιες δυσκολίες. Κι αυτό, γιατί, μέσα από τον πόνο πάντα με έναν μαγικό τρόπο γεννιέται η χαρά. Μέσα από τη δυσκολία γεννιέται η δύναμη. Μέσα από τον Έρωτα γεννιέται η αγάπη.
Μέσα από τις λέξεις του συγγραφέας μας προτρέπει να ζήσουμε. Η πρωταγωνίστριά του, Ισμήνη, που θα μπορούσα να είμαι εγώ.. Εσύ.. Η φίλη ή η αδερφή μου, μας φωνάζει με όλη τη δύναμη της ψυχής της να ζήσουμε το κάθε λεπτό σαν να είναι το τελευταίο. Μας συμβουλεύει να γελάμε δυνατά, να ονειρευόμαστε, να συγχωρούμε και να αγαπάμε αληθινά. Και μας λέει με τον πιο ηχηρό τρόπο πως, όπως η άμμος γλιστράει ανάμεσα στα δάχτυλά μας χωρίς να μπορούμε να την συγκρατήσουμε, έτσι γλιστρούν και οι στιγμές και φεύγουν… Μονάχα με ένα ανοιγόκλεισμα των ματιών μας.
Τέλος, όπως σε όλα τα βιβλία του Κώστα, το παρών δίνει φυσικά ο Έρωτας. Αυτή τη φορά, ο Έρωτας έχει να κάνει με την ίδια τη ζωή.
Έρωτας για τη ζωή λοιπόν… Έρωτας για τις στιγμές της. Έρωτας για τα όνειρά μας.. Έρωτας για το ταξίδι..
…αλλά όσα δεν έζησες δεν σου χαρίζονται ποτέ και, σαν να θέλουν να αποχαιρετήσουν τη χαμένη ευκαιρία να γίνουν πράξη, σε πονούν, μέχρι να καταλάβεις πόσο λάθος έκανες που τα έχασες ή τα ξέχασες.. […]
Η αληθινή ευτυχία βρίσκεται ακριβώς εκεί: σε όλη αυτή την ομορφιά που μας χαρίζεται να ζήσουμε. […]
Καταλήγω, λοιπόν, σε μία και μοναδική συμβουλή: Κάντε μόνο αυτό που λέει η καρδιά σας. Απλώς μάθετε να την ακούτε…
Το όνομά μου είναι αυτό που διαβάζετε. Αποφοίτησα από τους Χημικούς Μηχανικούς. Ζω στην Αθήνα και το βιογραφικό μου είναι τόσο μικρό που δεν αξίζει να το παραθέσω. Σκοπός εδώ είναι να πούμε όσα δεν έχουν θέση και (φυσικά) δε χωρούν σε ένα απλό “lunch break”. Kάτω, στα τρία εικονίδια θα βρείτε τα social μου. Ελάτε να βλέπουμε ο ένας τα κουταλοπίρουνα του άλλου ή και όχι.
