Θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντάς σου μια ιστορία. Η πρώτη ενήλικη επαφή μου με τον κόσμο του βιβλίου ξεκίνησε δειλά σε μία έκθεση, ένα καλοκαίρι από εκείνα που σε διάφορες περιοχές ταξιδεύουν και στήνονται πάγκοι με ατέλειωτα βιβλία και τίτλους που δεν θα φανταζόσουνα ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα. Από έναν τυχαίο πωλητή, που πολύ αγαπούσε την δουλειά του και αράδιαζε εκατοντάδες πλοκές μέχρι να βρει εκείνη που σου ταίριαζε. Για ‘μένα ήτανε ο Ντοστογιέφσκι και ένα βιβλίο του Καμύ που ακόμα φυλάω σαν κόρη οφθαλμού. Και το ταξίδι μας ξεκίνησε.

Συνεχίστηκε στα βιβλιοπωλεία και στους πάγκους τους με τις νέες κυκλοφορίες, τις προτάσεις, τα έργα που φέρουν τον βαρύ τίτλο “κλασσικά” στο εξώφυλλο. Βιβλιοπωλεία πολύχρωμα και απλά, αλυσίδες και μικρά, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όλα όσα μπορούσα και άντεχα να επισκεφτώ, όλα όσα κατάφερνα να σέρνω οικογένεια και φίλους. Όλα όσα έγιναν σπίτι καλύτερα και από το σπίτι μου και πέρναγα μαζί τους τις ώρες μου αγγίζοντας εξώφυλλα, ξεχωρίζοντας φράσεις και αγοράζοντας περισσότερα βιβλία από όσα πιθανά μπορούσα πραγματικά να διαβάσω.

Και έπειτα…έπειτα ήρθε η ώρα και η στιγμή που επισκέφτηκα ένα από αυτά τα βιβλιοπωλεία που μοιάζουν να έχουν παγώσει στον χρόνο. Τα βιβλιοπωλεία όχι με την τυπική εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας, αλλά τα βουτηγμένα στο παρελθόν κι απ’ την όψη τους ακόμα. Αυτά τα βιβλιοπωλεία που ανάμεσα στα παλιατζίδικα και τα μαγαζιά του κέντρου σαν να προσπαθούν να μην ξεχωρίζουν ιδιαίτερα. Μα που σεμνά και υπομονετικά πάντοτε στέκονται και περιμένουν εκείνους που πραγματικά είναι πρόθυμοι να ανακαλύψουν τους θησαυρούς που κρύβουν. Στοίβες με βιβλία, το ένα πάνω στο άλλο, γεμάτες κούτες και καλάθια, ράφια και τραπέζια με τίτλους που χάνονται στην ιστορία της λογοτεχνίας, που απλώνονται σε όλες τις γλώσσες και σε όλα τα είδη. Εκδόσεις κρυφά κειμήλια, εξαφανισμένες στο εκδοτικό παρόν ή ολότελα αλλαγμένες, εκδόσεις παλιές που επιβίωσαν κοσμοϊστορικά γεγονότα για να φτάσουν στο σήμερα και στα χέρια σου.

Αυτά, λοιπόν, ήταν τα παλαιοβιβλιοπωλεία. Κι εγώ μπήκα την πρώτη φορά με ευλαβική σχεδόν προσοχή και άκρα ησυχία. Χάζευα τους τίτλους, χάιδευα τα εξώφυλλα, διάβαζα τα οπισθόφυλλα και μάζευα όσα περισσότερα βιβλία μπορούσα να χωρέσω στην αγκαλιά μου. Η ιστορία μου έκανε τον κύκλο της. Ο πωλητής με την ξεχασμένη εκείνη δουλειά του, στο ξεχασμένο εκείνο βιβλιοπωλείο του μου έδωσε να ξεφυλίσσω ένα βιβλίο που έμελλε να ήταν σχετικά καρμικό, κι ας μην πιστεύω ιδιαίτερα στο κάρμα.

Πιάσαμε την κουβέντα. Έτσι γίνεται συνήθως όταν μπαίνεις σε αυτά τα μέρη. οι άνθρωποι τους διψάνε για την κουβέντα κι ας βρίσκονται ανάμεσα σε τόμους από λόγια. Κι εκείνη η αγάπη του, κι εκείνο το πάθος του για αυτό που έκανε ήτανε για μένα κάτι το πρωτόγνωρο. Κάτι το πιθανά αξιοθαύμαστο, κάτι που ξύπναγε μέσα μου ένα κομμάτι του εαυτού μου. Έχεις μια διαφορετική γαλήνη όταν κάνεις αυτό που αγαπάς, παρά τα όσα προβλήματα. Και όταν μάλιστα έχεις να προσέξεις μια ολόκληρη εποχή στα λίγα τετραγωνικά του μαγαζιού σου, νιώθεις αλλιώς το καθήκον.

Έφυγα εκείνη την ημέρα θυμάμαι τελικά, κρατώντας μονάχα ένα βιβλίο στα χέρια μου, με την υπόσχεση να επιστρέψω σύντομα και για τα υπόλοιπα. Βιάστηκα να πάω στον σταθμό να προλάβω το τραίνο μου. Μπήκα στον συρμό μου, βολεύτηκα στην θέση μου. Έβγαλα το βιβλίο από την σακούλα με την περιέργεια να γαργαλά τα ακροδάχτυλά μου. Άνοιξα το εξώφυλλο και τι να δω! Γραμμένη με ξεθωριασμένο πλέον μελάνι μια φράση, ανυπόγραφη, μονάχα με μια ημερομηνία. “Μην σταματάς να ονειρεύεσαι“. Σαν να έβγαλαν όλα τώρα το νόημά τους. Και βυθίστηκα για την υπόλοιπη ώρα στην ιστορία.

Αυτό νομίζω που εν τέλει θέλω να σου πω, είναι πως εκείνα τα μέρη κι εκείνα τα βιβλία, που μοιάζουν σχεδόν ξεχασμένα από τον χρόνο, κρύβουν θησαυρούς μεγαλύτερους από όσο φαντάζεσαι. Κουβαλούν μέσα τους κόσμους ολόκληρους και ιστορίες διπλές και τρίδιπλες. Ευχές, έρωτες, ραβασάκια, υποσχέσεις αγάπης, υποσχέσεις ζωής. Είναι η μυρουδιά τους και είναι οι κιτρινισμένες σελίδες τους, που κάπως σε κάνουν να αισθάνεσαι πως έχεις στα χέρια σου κάτι το πολύτιμο. Μην σταματάς να ονειρεύεσαι, λοιπόν, και μην σταματάς να διαβάζεις. Αν, όμως, ο δρόμος σου σε βγάλει σε ένα τέτοιο βιβλιοπωλείο κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και μπες μέσα. Να συστηθείς τόσο στα βιβλία μα και στους ανθρώπους τους. Πίστεψέ με θα αξίζει τον κόπο!