Προσωπικά , τον γνώρισα μέσω της ταινίας των αδερφών Κοέν “Καμία πατρίδα για μελοθάνατους”. Το κυνικό αυτό γουέστερν περασμένο στον κινηματογράφο, σου έδινε την εντύπωση από την αρχή της ταινίας ότι άνηκε σε ένα καλογραμμένο βιβλίο με άψογη εξέλιξη χαρακτήρων και αριστουργηματική πλοκή. Ο κόσμος του Κόρμακ ΜακΚάρθι άνοιξε μπροστά στα μάτια μου και αυτό είναι ένα μικρό αφιέρωμα σε αυτόν τον θρυλικό αμερικάνο λογοτέχνη.
Ο ΜακΚάρθι αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως ένας από τους μεγαλύτερους αμερικάνους συγγραφείς. Έχει γράψει ένα από τα ομορφότερα/αγριότερα γουέστερν όλων των εποχών (Ματωμένος Μεσημβρινός), αλλά έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο μέσα από τις μεταφορές δύο μύθιστορημάτων του στη μεγάλη οθόνη τη δεκαετία 2000 («Καμία πατρίδα για μελλοθάνατους» και «ο δρόμος»).
Ο κριτικός λογοτεχνίας Χάρολντ Μπλουμ έχει πει πως ο ΜακΚάρθι είναι ένας από τους τέσσερις μείζονες Αμερικανούς συγγραφείς της εποχής του, μαζί με τους Ντον ΝτεΛίλο, Τόμας Πίντσον και Φίλιπ Ροθ, και αποκάλεσε το «Blood Meridian» («Ματωμένος Μεσημβρινός») το καλύτερο βιβλίο μετά το «Καθώς ψυχορραγώ» του Ουίλλιαμ Φώκνερ.
Το πεζογραφικό του ύφος ήταν αρκετά ιδιαίτερο. Απογύμνωσε τα κείμενα του από σημεία στίξης, την άνω και κάτω τελεία και τα εισαγωγικά, εμπλουτίζοντας τα με σπάνιες λέξεις (vermiculate, gryke, patterans, rachitic). Η περιγραφική αφήγηση του άφηνε μία πλούσια εικόνα στον αναγνώστη με ενδελεχείς λεπτομέρειες. Οι φυσικοί διάλογοι του έδιναν τόπο στο χώρο και το χρόνο των διηγημάτων του ενώ «έπαιζε» με τις συμβάσεις του γουέστερν, του αστυνομικού και του θρίλερ. Ανάλογα με το βιβλίο – ακόμα και αποσπάσματα μέσα σε ορισμένα βιβλία – η γραφή του ΜακΚάρθι μπορεί να χαρακτηριστεί μινιμαλιστική, χιουμοριστική, τρομακτική, επιτηδευμένη, συναισθηματική ή λαϊκή.
Ορισμένα μυθιστορήματα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από πυκνά αποσπάσματα αφηγηματικής έκθεσης και φιλοσοφίας, ενώ άλλα στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό σε καθημερινούς διαλόγους. Τα βιβλία του εξυμνούν τις τοπικές φωνές και τη δημοτική γλώσσα, ενώ άλλα υιοθετούν έναν ουδέτερο, αποστασιοποιημένο και κλινικό τόνο.
Το στυλ γραφής του έχει μορφοποιηθεί αρκετά από τα πρώτα του μυθιστορήματα. Ως συνέπεια, έχει δημιουργηθεί το εύλογο ερώτημα ανάμεσα στους αναγνώστες του: ποιος είναι καλύτερος; Ο πρώιμος ΜακΚάρθι ή ο όψιμος;
Στον «Ματωμένο Μεσημβρινό», οι περιγραφές του καταγράφουν το ερημικό τοπίο της Δύσης των ΗΠΑ με κουραστικές αλλά και όμορφες λεπτομέρειες. Ο πεζός λόγος εμφανίζεται τραβηγμένος και αργός όπως και το θέμα του μυθιστορήματος: η δυτική επέκταση των Ηνωμένων Πολιτειών τον 19ο αιώνα, μια εκστρατεία κλιμακούμενης καταστροφής που ο ΜακΚάρθι χαρακτηρίζει στο μυθιστόρημα ως “κάποια ηλιοτροπική πανούκλα”.
Με την πάροδο των ετών η γραφή του έγινε όλο και πιο προσιτή, πράγμα που αποδεικνύεται στα έργα του «All the pretty horses» («Όλα τα όμορφα άλογα») και το «The Road» («Ο δρόμος») το οποίο κέρδισε το βραβείο Pulitzer το 2007.
Το πολυσυζητημένο μυθιστόρημά του «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους», που μεταφέρθηκε το 2007 στη μεγάλη οθόνη από τους αδερφούς Κοέν, με πρωταγωνιστές τους Τόμι Λι Τζόουνς, Τζος Μπρόλιν και Χαβιέρ Μπαρδέμ, κέρδισε τέσσερα Όσκαρ και 75 βραβεία σε διεθνείς διοργανώσεις και φεστιβάλ κινηματογράφου. Αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού τυχοδιώκτη που βρίσκει μια βαλίτσα με βρώμικο χρήμα από το εμπόριο ηρωίνης στα σύνορα με το Μεξικό και προσπαθεί να ξεφύγει από το παρελθόν του, αλλά και από έναν αδίστακτο δολοφόνο που τον κυνηγά. Η συγγραφή του σταμάτησε το 2006 και ύστερα από 16 χρόνια, το 2022, κυκλοφόρησε τα δύο τελευταία του βιβλία «The Passenger» και «Stella Maris».
Ενώ μεγάλο μέρος του προηγούμενου έργου του διαδραματίζεται στον Νότο και τη Νοτιοδυτική Αμερική και ασχολείται με τις έννοιες του καλού και του κακού και την απύθμενη ικανότητα της ανθρωπότητας για βία και εκδίκηση, στο «The Passenger» και το «Stella Maris» καταπιάνεται με περισσότερο εγκεφαλικά θέματα: την ιστορία των Μαθηματικών και της Φυσικής, τη φύση της πραγματικότητας και της συνείδησης, εάν η θρησκεία και η επιστήμη μπορούν να συνυπάρχουν και τη σχέση μεταξύ ιδιοφυΐας και τρέλας, διερευνώντας πιο άμεσα ερωτήματα σχετικά με τη διασταύρωση της επιστήμης και της ηθικής και τα όρια της ανθρώπινης γνώσης.
Βιβλιοφάγος και κυνηγός αδρεναλίνης. Ζω στην Αθήνα και σπουδάζω στους Χημικούς Μηχανικούς.