Προσωπικό- Μιχάλης Γκανάς

Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει
μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή 
δεν αξίζει τον κόπο.

Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη
κι ας μην είναι όπως παλιά,
δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,
κουράστηκε ίσως, σαν καθετί που ανασαίνει.

Επειδή περνάς δύσκολες μέρες
σκυμμένη σε χαρτιά και γκρεμούς 
που δεν κλείνουν, κι εγώ πηδάω 
τις νύχτες επί κοντώ λαχανιάζοντας,
δε θα πει πως δεν έχουμε 
μοίρα στον ήλιο, έχουμε 
τη δική μας μοίρα.

Επειδή πότε είσαι άνθρωπος 
και πότε πουλί, φέρνεις στο σπίτι μας 
ψωμάκια μικρά της αποδημίας
κι ελπίζουνε τα παιδιά μας 
σε καλύτερες μέρες.

Επειδή λες όχι και ναι κι ύστερα όχι 
και δεν παραιτείσαι, ντρέπομαι 
για τα ίσως, τα μπορεί τα δικά μου,
μα δεν αλλάζω, όπως δεν αλλάζεις κι εσύ,
αν αλλάζαμε θα ‘μαστε πάλι 
δυο άγνωστοι και θ’ αρχίζαμε 
απ’ το άλφα.

Τώρα ξέρουμε πού πονάς
πού σωπαίνω πότε γίνεται παύση,
διακοπή αίματος και κρυώνουν 
τα σώματα, ώσπου μυστικό δυναμό 
να φορτίσει πάλι τα μέλη 
με δύναμη κι έλξη και δέρμα ζεστό.

Επειδή είναι δύσκολο ν’ αγαπάς
και δυσκολότερο ν’ αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο 
για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά 
και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη 
κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές 
και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά 
και καμένα, θέλοντας ο καθένας 
να ‘ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο 
και πηγή, κατά τις περιστάσεις 
ή και όλα μαζί στην ανάγκη,
δε θα πει πως εγώ δε μπορώ 
να γίνω κάτι απ’ όλα αυτά ή και όλα μαζί,
κι αν είναι να περάσω 
μια ζωή στη σκλαβιά –έτσι κι αλλιώς–
ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.

Μιχάλης Γκανάς

Οι μοναδικοί στίχοι του Μιχάλη Γκανά μελοποιήθηκαν και ερμηνεύθηκαν από το Μιχάλη και τον Παντελή Καλογεράκη και το αποτέλεσμα είναι καθηλωτικό.

σχετικά άρθρα

Παράξενη Πρωτομαγιά|Γιάννης Ρίτσος

Παράξενη Πρωτομαγιά|Γιάννης Ρίτσος

Παράξενη πρωτομαγιάμ’ αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνιαηρθ’ ο καιρός του «έχε γεια»τι να την κάνεις πια την περηφάνια. Στα δυο σου μάτια τα χρυσαφιάσκοτάδι πέφτει και συννεφιάποιες μπόρες φέρνεις και ποιες βροχέςσε κουρασμένες νεκρές ψυχές Παράξενη πρωτομαγιάο ήλιος...

Τελευταίος Σταθμός|Γιώργος Σεφέρης

Τελευταίος Σταθμός|Γιώργος Σεφέρης

Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσαν.Τ’ αλφαβητάρι των άστρων που συλλαβίζειςόπως το φέρει ο κόπος της  τελειωμένης μέραςκαι βγάζεις άλλα νοήματα κι’ άλλες ελπίδες,πιο καθαρά μπορείς να το διαβάσεις.Τώρα που κάθομαι άνεργος και λογαριάζωλίγα φεγγάρια απόμειναν στη...

Λήθη |Λορέντζος Μαβίλης

Λήθη |Λορέντζος Μαβίλης

Καλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνετην πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσειο ήλιος και το σούρουπο* ακλουθήσει,μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να 'ναι! Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνεστης Λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση·μα βούρκος* το νεράκι θα μαυρίσει,α στάξει...

Ἡλικία τῆς γλαυκῆς θύμησης |Οδυσσέας Ελύτης

Ἡλικία τῆς γλαυκῆς θύμησης |Οδυσσέας Ελύτης

Ἐλαιῶνες κι ἀμπέλια μακριὰ ὡς τὴ θάλασσα Κόκκινες ψαρόβαρκες μακριὰ ὡς τὴ θύμηση Ἔλυτρα χρυσὰ τοῦ Αὐγούστου στὸν μεσημεριάτικο ὕπνο Μὲ φύκια ἢ ὄστρακα. Κι ἐκεῖνο τὸ σκάφος Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, ποὺ διαβάζεις ἀκόμη στὴν εἰρήνη τὸν κόλπου τῶν νερῶν ἔχει ὁ Θεός....