Πέρασα όλη μου τη ζωή
σ’ αυτό το ξενοδοχείο
περιμένοντας να έρθεις.
Χωρίς δικό μου σπίτι.
Χωρίς ένα συρτάρι για έναν φίλο.
Ακούγοντας τον βόμβο του καλοριφέρ
τρώγοντας στα κλεφτά, πίνοντας μπίρες.
Έρχονταν να με δουν, τους έλεγα όχι
μήπως τηλεφωνήσεις.
Κάθε στιγμή έτοιμος να φύγω
έτοιμος για τον ερχομό σου.
Πέρασα νύχτες σιωπηλός και σου μιλούσα.
Απ’ το να παίζω στο μυαλό το σμίξιμό μας
έγινα σκηνοθέτης ουρανών.
Η απουσία σου μόνο μ’ έκανε
ν’ αντέξω αυτή την ύπαρξη.
Τώρα στοχεύω με το βλέμμα ένα καρέ γαλάζιο.
Άδειο το θέλω από τυφώνες και πουλιά.
Αυτό το σύννεφο με κυνηγά όλη μέρα.
ΠΗΓΗ: Έννεπε Μούσα
Το όνομά μου είναι αυτό που διαβάζετε. Αποφοίτησα από τους Χημικούς Μηχανικούς. Ζω στην Αθήνα και το βιογραφικό μου είναι τόσο μικρό που δεν αξίζει να το παραθέσω. Σκοπός εδώ είναι να πούμε όσα δεν έχουν θέση και (φυσικά) δε χωρούν σε ένα απλό “lunch break”. Kάτω, στα τρία εικονίδια θα βρείτε τα social μου. Ελάτε να βλέπουμε ο ένας τα κουταλοπίρουνα του άλλου ή και όχι.