Είναι περίεργες οι λέξεις όταν πλέκουν. Καθώς ράβουν, διαχωρίζουν τις διαδρομές των κλωστών μέ τις προθέσεις τους. Κάποτε οι λέξεις κουβαλούσαν στις πλάτες τις προθέσεις τους, μη ξέροντας τι να τις κάνουν. Το φορτίο ήταν βαρύ και αποφάσισαν πως χρειάζονται βοήθεια από κάποιο πλάσμα με δύναμη στα χέρια. Τότε περίπου, συναντήθηκε ο άνθρωπος με τις λέξεις. Κουβαλούσαν έκτοτε, παρέα το βάρος των προθέσεων. Ο άνθρωπος όμως, κατάφερε να πάρει στις πλάτες του περισσότερα σακιά προθέσεων. Τότε ξεκίνησε να τις χρησιμοποιεί, όπως αυτός επιθυμούσε. Οι λέξεις επαναστάτησαν. Μα ηττήθηκαν. Οι άνθρωποι τις διαχώρισαν και τους απαγόρεψαν το άγγιγμα. Τις διέκριναν σε ομάδες και τους είπαν σε ποια στόματα να μπουν. Τους είπαν να φορέσουν τις καινούργιες τους προθέσεις και να κατοικήσουν σε διαφορετικούς τόπους. Ανήμπορες πλέον, παρατηρούν την δυστυχία που έχουν σπείρει, χωρίς την θέλησή τους.
Νάκμπα σημαίνει «καταστροφή» για τον Παλαιστινιακό λαό, ξεριζωμός και θάνατος (700.000 Παλαιστίνιοι το 1948 εκδιώθχηκαν από τα σπίτια τους και έτσι ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ). Νάκμπα για το Ισραήλ σημαίνει «επιστροφή» στην «ιστορική γη».
Είναι περίεργες οι λέξεις
Αλλάζουν την ιστορία μόνο με τις προθέσεις τους
Μοιράζονται το ίδιο φθαρτό σώμα
Και φορούν μοναδικά καπέλα
Άλλα γκριζωπά και σκισμένα
Άλλα μεγάλα και εντυπωσιακά
Επιστροφή, καταστροφή
Ευτυχία, δυστυχία
Πίνουν καφέ κάθε πρωί με τις ανθρώπινες αντιφάσεις
Που συνοδεύουν τα στοιχεία της φύσης
Χιόνι-Τζάκι και κρυοπάγημα
Φωτιά-Ζεστασιά και τραγωδία
Αέρας-Δροσιά και ξεριζωμός
Νερό-Θάλασσα και πλημμύρα
Γη-Ελευθερία και φυλακή
Έρωτας-Πόνος και Πάθος
Βγάζω το από της αισιοδοξίας
Περπατώ πάνω στην γέφυρα των αντιφάσεων
Μυρίζω ένα λουλούδι
Και σιωπώ
Γιατί δεν υπάρχει καλύτερο σενάριο
Από αυτό που δεν έχει γραφτεί με λέξεις
