Ο σερβιτόρος στο μπαρ όπου αγαπώ,
γράφω, ονειρεύομαι, σκέφτομαι, βαριέμαι, σε περιμένω·
το δεύτερο σπίτι μου αν ήμουν μια συγγραφέας της μόδας,
μια bourgeoise της μόδας
μια τενίστρια ή μια παρουσιάστρια της τηλεόρασης.
Ο σερβιτόρος του μπαρ μου χαμογελάει
παρά τη ζέστη του καλοκαιριού.
Δουλεύει υπερβολικά.
Δεκατέσσερις ώρες από το ένα τραπέζι στο άλλο,
και την παραγγελία όσο το δυνατόν ταχύτερα.
Καμιά μέρα, θα αφυδατωθεί.
Και οι γιατροί θα του δώσουν παστίλιες καλίου,
όχι ένα μισθό καλύτερο, ούτε λιγότερες ώρες δουλειάς.
Ο σερβιτόρος με το λευκό πουκάμισο και το μαύρο παντελόνι,
με τα κοντά μαλλιά,
είναι εικοσιπέντε χρόνων.
Θα ήθελε να πάει για ύπνο
αλλά οι πελάτες του καλοκαιριού στην πόλη είμαστε φτωχοί,
άυπνοι και πολύ φορτικοί·
τρώμε, πίνουμε, μιλάμε.
Λαχταράει να φύγει.
Γι αυτό έγινε η μπολσεβίκικη επανάσταση;
Γι αυτό θριάμβευσε ο καπιταλισμός;
Δεκατέσσερις ώρες βάρβαρες,
δεκατέσσερις ώρες καταπιεστικές.
‘Μετά θα πρέπει να πάω να καθαρίσω’,
μου λέει με καρτερικότητα.
Δεν διάβασε το Κεφάλαιο,
πιθανώς δεν γνωρίζει σε ποιον χρησιμεύει η υπεραξία,
αλλά τη δημιουργεί.
Τα τραπέζια είναι βρώμικα,
υπολείμματα φαγητών, ποτών,
τα σερβίτσια είναι επίσης βρώμικα.
Όταν θα συμπληρωθούν οι δεκατέσσερις ώρες θα φύγει,
κακοπληρωμένος, κακοκοιμισμένος,
πεπεισμένος ότι αυτό είναι το μόνο δυνατό σύστημα.
Είναι αλήθεια,
ούτε εγώ μπορώ να τον πληρώσω με ποιήματα,
είμαι, επίσης, κακοπληρωμένη.
Του εύχομαι καληνύχτα.
Πάω για ύπνο.
Η μέρα μας στο μπαρ υπήρξε μεγάλη,
παρόλο που εγώ, ναι, διάβασα Το Κεφάλαιο.
Cristina Peri Rossi
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
Η Κριστίνα Πέρι Ρόσσι είναι ποιήτρια, μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος και μεταφράστρια από την Ουρουγουάη. Γεννήθηκε στο Μοντεβίδεο το 1941. Το 1970, τα γεγονότα της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ουρουγουάη την ανάγκασαν να καταφύγει στην Ισπανία, όπου διαμένει μέχρι σήμερα.
ΠΗΓΗ: Γητεύτρια
