Είναι 9 το βράδυ καλώ τον Ανδρέα, ενώ στα ηχεία μου παίζουν οι “Σωρείτες” του. Αντιλαμβάνομαι τι θα πει διαφορά ώρας. Πίσω στο τζάμι του έχει ακόμα φως και η μέρα του έχει ξεκινήσει μόλις πριν λίγο, ενώ σε εμένα σε λίγο τελειώνει. Ο Ανδρέας ζει και σπουδάζει στην Νέα Υόρκη Jazz Guitar Performance, ενώ τα καλοκαίρια έρχεται στην Ελλάδα όπου τον απολαμβάνουμε σε live εμφανίσεις σε διάφορους χώρους του κέντρου. Μια ζωή ειλικρινά γεμάτη με μουσική. Το project “Part Time Warrior” ήταν όπως μου είπε “όνειρο ζωής”, το οποίο μοιράζεται με αγαπημένους φίλους και συνεργάτες που συλλογικά το απογειώνουν: “Είναι μεγάλη τύχη να βρίσκεις ανθρώπους που μοιράζονται το ίδιο όνειρο και την ίδια αγάπη για την μουσική. Εξελισσόμαστε παρέα και αυτό το αίσθημα δεν συγκρίνεται.”
Πώς διάλεξες αυτό το όνομα τον ρωτάω : “η αρχική ιδέα ήταν από το anime “Steins Gate”. Όταν το άκουσα το βρήκα έξυπνο, μετά κατάλαβα ότι με εκφράζει κι όλας. Μ΄αρέσει το part time, μ’αρέσει να ξέρω πως έχουμε την επιλογή να ηρεμούμε, να παίρνουμε ανάσες, να κοιτάμε τον ουρανό.” Κι άμα κοιτάξεις τον ουρανό τι θα δεις τον ρωτάω; (γέλια)
” άμα κοιτάξεις, θα δεις Σωρείτες… Είναι τα πιο όμορφα σύννεφα, Τα καθαρά, λευκά, αυτά τα φλαφι σύννεφα που βλέπαμε μικροί και θέλαμε να πιάσουμε. Την αρχική ιδέα για τον τίτλο μου την έδωσε μια πολύ καλή μου φίλη. Έπειτα άρχισα να τα ψάχνω και εγώ και κατέληξα ότι μου ταίριαζε η αναφορά των συννέφων στο συγκεκριμένο τραγούδι…Να ξέρεις πάντως πως υπάρχουν περισσότερα είδη συννέφων απ΄ότι νομίζουμε!”
Βρήκε ανθρωπο να κάνει trigger,
άνοιξα το ηλεκτρονικό λεξικό:
Σωρείτες mediocris ( cumulus mediocris,Cum)
600-2000μέτρα
“Nέφη τα οποία έχουν την μορφή βαμβακιού, σχηματίζονται κυρίως τις θερμές ώρες της ημέρας καθώς ο ζεστός αέρας του εδάφους ανέρχεται σε ψυχρότερα στρώματα και συμπυκνώνεται σε υδρατμούς.Η εμφάνιση τους συνήθως συνδυάζεται με καλό καιρό και καλή διαύγεια.”
Όταν πρωτοάκουσα τους Σωρείτες, ήμουν βέβαιη πως οι στίχοι δεν είναι του Ανδρέα, αλλά πως πρόκειται για κάποιο παραδοσιακό τραγούδι που διασκεύασε, αλλά είχα φυσικά άδικο: “μου έχουν ξαναπεί πως βγαίνει αυτό το vibe παραδοσιακού στο τραγούδι, ήταν κάτι που προέκυψε ασυναίσθητα, δεν το επεδίωξα. Θεωρώ κυρίως έχει να κάνει με την αγάπη μου προς το παραδοσιακό τραγούδι, λατρεύω τα θρακιώτικα, τα ηπειρώτικα. Όταν κάτι σ’αρέσει και αποτελεί από τα βασικά σου ακούσματα, θέλεις-δε θέλεις θα αποτυπωθεί και στην δική σου μουσική, στο δικό σου έργο γενικότερα.”
Η μανία μου με τον στίχο με οδήγησε να τον ρωτήσω αν ξεκινάει την δημιουργία από την μουσική ή τα λόγια: “Αναλόγως. Όλα ξεκινάνε με την εκάστοτε ιστορία που θέλω να “διηγηθώ” μέσα από το τραγούδι . Η ιστορία αυτή ορισμένες φορές εκφράζεται καλύτερα με την μουσική και άλλοτε με τον στίχο. Δεν είναι στάνταρ πάντως για μένα. Κάθε concept έχει την δική του δυναμική.”
Μιλήσαμε έπειτα για το βίντεο κλιπ που με είχε ενθουσιάσει: “Δείχνει ουσιαστικά τη βόλτα μιας κοπέλας από Εξάρχεια-Κυψέλη με ο,τι μπορεί να σημαίνει η βόλτα αυτή. Τα εσωτερικά γυρίσματα έγιναν στο πανέμορφο σπίτι της Μαρίνας και της Ευγενίας που παίζουν και οι δύο στο κλιπ.Και στο κομμάτι του χορού παίξαμε μόνο με σκιές και αυτοσχεδιασμό. Το αποτέλεσμα μας ικανοποίησε και με το παραπάνω”
Τέλος τον ρωτάω για το μεγάλο “αγκάθι” των ευκαιριών, αν βλέπει διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αμερική: “Σίγουρα. Στην Αμερική μόνο από την άποψη πλήθους να το δεις, έχεις απίστευτες επιλογές, πολλά μαγαζιά, μεγαλύτερο κοινό. Ωστόσο προσωπικά ούτε από την Ελλάδα έχω παράπονο. Όσες φορές έχω παίξει, έχω δει ένα πολύ open κλίμα, μας έχουν αγκαλιάσει. Ένα πράγμα μπορώ να πω με σιγουριά, στην Αθήνα κάτι βράζει…Οι νέοι μουσικοί έχουν όρεξη, φρέσκες ιδέες, νέο ήχο. Βλέπω το μέλλον με πολύ αισιοδοξία σ΄αυτό το κομμάτι…”
Δυναμώστε τα ηχεία:
“‘κεί που μεσ’ τους γκρίζους τοίχους
Μ’ έτρωγαν φαντάσματα
Είδα δύο μαύρα μάτια
Που ‘φεγγαν στα σκοτεινά
Μου ‘παν πως καιρό τώρα
Τα είχα ξεχάσει“
Συντελεστές:
Μουσική και στίχοι-Ανδρέας Λάσος
Εύα Νομικού-Φωνή
Αχιλλέας Wastor-Πιάνο
Νικόλας Wastor-Πλήκτρα
Ιάσονας Wastor-Ντραμς
Βίκτωρ Φιλιπποπολίτης-Σαξόφωνο
Παναγιώτης Ανδρέου-Ηλεκτρικό Μπάσο
Ανδρέας Λάσος- Ηλεκτρική Κιθάρα
Μαρίνα Σηφάκη , Ευγενία Πετροπούλου
Κώστας Φούντας – Σκηνοθεσία,video edit
Το όνομά μου είναι αυτό που διαβάζετε. Σπουδάζω στους Χημικούς Μηχανικούς. Ζω στην Αθήνα και το βιογραφικό μου είναι τόσο μικρό που δεν αξίζει να το παραθέσω. Σκοπός εδώ είναι να πούμε όσα δεν έχουν θέση και (φυσικά) δε χωρούν σε ένα απλό “lunch break”.
