Σου έμαθα το “λείπεις”
Στο δυσκολότερο μάθημα
Σου έμαθα το “μου λείπεις”
Μπερδεύτηκες·
Ήσουν πανέξυπνος
Το έμαθες.

Σου έμαθα το “λείπεις”
Στο δυσκολότερο μάθημα
Σου έμαθα το “μου λείπεις”
Μπερδεύτηκες·
Ήσουν πανέξυπνος
Το έμαθες.
Να κοιμάσαι εσύ
μ’αυτό το πλευρό·
Γιατί τ’άλλο
σ’το χω βγάλει
Απέναντι μου ένα ζευγάρι τουρίστες, ξεθεωμένοι, γυρνούν από παραλία λογικά και κοιμούνται στριμωγμένα στα καθίσματα του μετρό κρατώντας τα χέρια τους.
η Αλήθεια τόπο να σταθή μια σπιθαμή δέ θάβρη.
Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.
Αφήνωντας “παραπονεμένες” σήμερα τις αγαπημένες μας Έλενες, αποφασίσαμε να γιορτάσουμε την ημέρα με τρεις από τους σπουδαίους Κωνσταντίνους της ελληνικής ποίησης
11:56 μ.μ Τα μισά φώτα έχουν σβήσει Τα μισά μπαλκόνια έχουν σκοτεινιάσει Υπάρχουν ακόμη ορισμένα Που λάμπουν διστακτικά Η θέα απ’ το μπαλκόνι μου Θυμίζει ανθρώπινες ψυχές Άλλες κοιμούνται ήσυχα Άλλες ξαγρυπνούν Άλλες ανάβουν και σβήνουν φώτα όλο το...
Κακοστριμμένα τσιγάρα
Το φιλτρακι πλέει μέσα στο χαρτάκι
Κακομεταχειρισμένοι εαυτοί
Κακοφροντισμένο
Κλάψαμε τα όνειρα μας
που αφήσαμε
στο παρελθόν
Τέτοια όμως ταξίδια μόνο αναψυχής δεν είναι
δεν έχει μουσεία και μεγάλες πλατείες να δεις
παρά μόνο εξαγριωμένους ανθρώπους
για την πτήση που ολότελα έρχεται.
Γέρνουμε τη πλάτη μας μπροστά
Σταυρώνουμε τα πόδια μας
Και καθόμαστε καμπούρηδες
Σάμπως έτσι θα πονάμε λιγότερο.